"काय परश्या तु पन्? जिंदगीत थ्रिल असल पाह्यजे थ्रिल!!" नुकताच चढ लागला होता. "पुढे अपघाती वळण आहे" अशी लाल अक्षरांत लिहलेली पाटी, त्या सुंदर घाटांची बदनामी करणारी वाटली. घाटांची मजा घ्यायची सोडून त्या लावलेल्या पाटीची धास्तीच जास्त लोक घेताना दिसत होते. चित्रातल्या सारखं दोन डोंगरांमधून ऊगवणारा सूर्य वातावरण प्रसन्न करत होता. चारही बाजूंना हिरवगार डोंगर, त्यामधून छोटे झरे त्यांच अस्तीत्व दर्शवत कोसळत होते. सकाळच्या हवेन सगळ्यातच वेगळाच रोमांच भरलाय. अभ्या अन् प्रव्या पुढ होते, उजव्या हातात फोन घेवून अभ्या सेल्फी घेण्याचा प्रयत्न करत होता. खरं तर फोटो फक्त तो काळ आठवून देवू शकतात . मनात छापलेले अनुभवांचे क्षण कधीच हरवत नाहीत कुठेच,अण् त्यांना शोधावही लागत नाही फोटों सारखं. एकदा साठवलं मनात की राहतात अखेर पर्यंत स्मरनात. त्या क्षणांचा ओलावा संपूच देत नाहीत कधीच. मी एक हात उंचावून सेल्फीत उतरण्याचा प्रयत्न करत होतो. हे चालूच होत, गाड्या पुढे, मागे, गाड्यांची शर्यत. कोणाला तरी आयटम च्या नावान चिडवन, मधेच एखाद्या गाण्याच्या चार दोण ओळी हवेच्या सुरांसोबत तुटक्या स्वरात गाण...
सकाळी कोणी काही खावून आल नव्हतं. अाता भुकेची चाहूल लागली, त्यात मी असा भुक्कड. साला सकाळी काहीतरी पोटाला लागतच माझ्या. परिणामी पोटाचा घेर असा काही बहरलाय की पेट्रोलची टाकीच व्यापून टाकतो हे त्या दिवशी मी निरखून पाह्यलं. अन् माझ ढेरेदार पोट हा मित्रांच्या चेष्टेचा विषय हे भलतंच.
आम्ही सासवड ला थांबलो. सुंदर अशा बाह्य सजावटीच हाँटेल दिसलं. सगळ्यांनी गाड्या लावल्या. आत मोठ अंगणा सारख , तिथ उभ्या आडव्या रेषेत लयबद्ध टेबल्स सजवले होते अन् तीन्ही बाजूंना हाँटेल. तसं हाँटेल परवडनारच वाटत होत. काही असो मला सकाळी पोहेच लागतात पाव खावून कोण अजुन जाड व्हा? बाकीच्यांनी मिसळपाव सांगितला. एक पोहा खावून माझ भागत नाही म्हणुन दोण पोहे खावून आटोपलं. परश्या 'साबू वडा' तर अभ्या मात्र उपवासामुळ काही घेत नव्हता. " च्या मायल बेक्कार मिसळ " रुषाच्या बोलण्यात सुन्याही होकार मिळवत होता. "या पेक्षा त्या काकूं कड थोड थांबलो असतो तर मस्त मिसळ मिळाली असती". "दिसतं तसं नसत, म्हणूनच जग फसतं "मी आपला स्वभावाप्रमाण म्हण ओकून शांत. चला लवकर अजून लांब जायचंय........
भाग १ साठी क्लिक करा या लिंक वर
http://dostimaitri.blogspot.in/2017/10/blog-post.html?
सकाळी कोणी काही खावून आल नव्हतं. अाता भुकेची चाहूल लागली, त्यात मी असा भुक्कड. साला सकाळी काहीतरी पोटाला लागतच माझ्या. परिणामी पोटाचा घेर असा काही बहरलाय की पेट्रोलची टाकीच व्यापून टाकतो हे त्या दिवशी मी निरखून पाह्यलं. अन् माझ ढेरेदार पोट हा मित्रांच्या चेष्टेचा विषय हे भलतंच.
आम्ही सासवड ला थांबलो. सुंदर अशा बाह्य सजावटीच हाँटेल दिसलं. सगळ्यांनी गाड्या लावल्या. आत मोठ अंगणा सारख , तिथ उभ्या आडव्या रेषेत लयबद्ध टेबल्स सजवले होते अन् तीन्ही बाजूंना हाँटेल. तसं हाँटेल परवडनारच वाटत होत. काही असो मला सकाळी पोहेच लागतात पाव खावून कोण अजुन जाड व्हा? बाकीच्यांनी मिसळपाव सांगितला. एक पोहा खावून माझ भागत नाही म्हणुन दोण पोहे खावून आटोपलं. परश्या 'साबू वडा' तर अभ्या मात्र उपवासामुळ काही घेत नव्हता. " च्या मायल बेक्कार मिसळ " रुषाच्या बोलण्यात सुन्याही होकार मिळवत होता. "या पेक्षा त्या काकूं कड थोड थांबलो असतो तर मस्त मिसळ मिळाली असती". "दिसतं तसं नसत, म्हणूनच जग फसतं "मी आपला स्वभावाप्रमाण म्हण ओकून शांत. चला लवकर अजून लांब जायचंय........
भाग १ साठी क्लिक करा या लिंक वर
http://dostimaitri.blogspot.in/2017/10/blog-post.html?
Mastach👌
ReplyDeleteApratim
ReplyDelete